.
.
ฉันเพิ่งกลับมาจากการไปท่องเที่ยวบนดวงจันทร์
เหมือนความฝันที่เป็นจริง ที่ทุกคนได้แต่แหงนหน้ามอง
เฮ้! ฉันไปมาแล้วบนนั้นหน่ะ
ไม่จริงเลยที่ใครๆ เค้าบอกว่ามีมนุษย์คนแรกได้ขึ้นไป
แม้ธงชาติสักอันฉันก็ไม่พบ
ใช่แล้วหล่ะ ดวงจันทร์นั้นสวยงามอย่างที่คุณมอง
เมื่อคุณมองอยู่ไกลๆ เท่านั้นนะ
เพราะเมื่อฉันได้สัมผัสพื้นผิวของดวงจันทร์
ฉันไม่พบสิ่งใดเลย นอกจากความว่างเปล่า
ที่ไร้อากาศ มันแย่ยิ่งกว่าทะเลทรายเสียอีก
ไม่มีแม้กระทั่ง โอเอซิส หรือ อสรพิษสักตัว
บางที สิ่งที่เราคิดว่าสวยงาม
มันอาจไม่สวยงามตั้งแต่แรกก็เป็นได้
ฉันคิดว่าสิ่งที่สวยงามควารปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้น
ไม่มีความสวยใดๆ ที่คุณจะสามารถสัมผัสได้จริงหรอก
มันก็แค่ภาพลวงตา กลมโต สีขาว ล่องลอยในอากาศ
ยากจะคาดเดา
natee 😡
————————————————–
.
.
ทุกครั้งที่มองไปยังดวงจันทร์ ฉันมีความสุข
ฉันดีใจที่ได้สัมผัสความสุขที่ง่ายดายจากที่ไกลๆ
ฉันรู้ว่ามันดีแล้วที่จะปล่อยให้จันทร์ส่องแสงสลัว เลือนราง อยู่ตรงนั้น
ฉันไม่คิดอาจเอื้อม….
เพราะมันเป็นความสุขโดยรวมของ “ทุกคน”บนโลกนี้
ระหว่างที่ที่ฉันยืนอยู่ และระยะห่างของฉันกับดวงจันทร์
ได้ให้สิ่งที่ฉันเรียกว่า “ความสงัดที่สมบูรณ์”
มันเป็นมากกว่าทุกสิ่งของทุกชีวิต
ไม่ใช่แค่ความว่างเปล่า
ไม่เพียงแค่มีแต่ความเงียบ
แต่มันคือการเต็มเติมทุกความรู้สึกของฉันที่ขาดหายไปในวันต่อวัน
ฉันคิดว่าพระจันทร์อาจทำให้ฉันได้เป็น”มนุษย์”ที่สมบูรณ์
wun 🙂
Between The Lines Words 